Bransoleta spiralna

Spiralna bransoleta z brązu była częścią bogatego skarbu, który odkryto w 1878 roku w torfie. Depozyt ten, datowany na wczesną epokę brązu (ok. 1600–1500 p.n.e.) zawierał różne przedmioty z brązu, m.in. inną spiralną bransoletę, trzy groty oszczepu, dwie siekierki, dwa placki odlewnicze, ostrze sztyletu oraz dwa nagolenniki. Pod koniec drugiej wojny światowej wszystkie te przedmioty zostały ewakuowane w głąb Niemiec. Od 2009 roku można je ponownie podziwiać w kolekcji Muzeum Narodowego w Szczecinie, do którego powróciły dzięki nawiązaniu polsko-niemieckiej współpracy związanej z wymianą zabytków archeologicznych.

Terminem „skarb” określa się przedmioty lub zbiory przedmiotów, które zostały intencjonalnie ukryte w obliczu zagrożenia, albo były składane jako ofiary bóstwom. Najczęściej w skład takich „depozytów” wchodziły ozdoby, narzędzia, broń lub fragmenty cennego surowca. W epoce brązu deponowanie skarbów było dość powszechne, zwłaszcza tych o znaczeniu symbolicznym i religijnym. Jednym z ciekawszych zjawisk w archeologii, wciąż niewytłumaczonym, jest brak skarbów z wczesnego okresu epoki brązu na terenie wschodniej Polski, podczas gdy w zachodniej części zarejestrowano znaczną ich liczbę. Przypuszcza się, że pewne idee przenikające na teren Europy wraz z rozprzestrzenianiem się znajomości metalurgii brązowej nie dotarły na ten obszar. Pytanie, z jakiego powodu tak się działo nadal pozostaje bez odpowiedzi.

Monika Witek