Naszyjnik
między 1920 — 1930
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Jest częścią kolekcji: Kolekcja sztuki dogońskiej
Wśród Dogonów naszyjniki noszą kobiety i mężczyźni. Prezentowany okaz jest przykładem rzadkiego naszyjnika kobiecego, starego typu, który Dogonowie nazywają Arandugo. Jego paciorki wykonano z bardzo kruchego szkła, którego nie wytwarzają. Według badaczy, którzy wzięli udział w Studenckiej Ekspedycji Etnograficznej „Afryka 76–77”, dzięki której naszyjnik znalazł się w zbiorach Muzeum Narodowego w Szczecinie, wisiorek mógł być wytworem miejscowym, wykonanym przez dogońskiego kowala, natomiast szkło mogło być pochodzenia europejskiego.
Wisiorek w kształcie podłużnego dzwonu został odlany z brązu metodą na wosk tracony. Jest to metoda odlewnicza polegająca na wykonaniu woskowego prototypu wyrobu, który oblepia się gliną i wypala w piecu. Do pustej formy, którą umieszcza się w glinianej miseczce wprowadza się metal. Wszystko wkłada się po raz kolejny do pieca. Po całkowitym rozpuszczeniu brązu i odpowiednim nagrzaniu formy kowal bierze ją w szczypce i odwraca, aby płynny metal dokładnie wypełnił miejsce wytopionego wosku. Po ostygnięciu glina jest rozbijana, a gotowy produkt czyszczony pilnikiem.
Katarzyna Findlik-Gawron
Inne nazwy
arandugo
Autor / wytwórca
Wymiary
cały obiekt: wysokość: 31.5 cm
Rodzaj obiektu
naszyjnik, biżuteria, ozdoba ciała
Technika
cyzelowane, grawerowane, odlewane metodą wosku traconego, nanizane
Tworzywo / materiał
szklane paciorki, brąz, sznurek bawełniany
Pochodzenie / sposób pozyskania
zakup
Czas powstania / datowanie
Miejsce powstania / znalezienia
Właściciel
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Numer identyfikacyjny
Lokalizacja / status
między 1920 — 1930
Muzeum Narodowe w Szczecinie
około 1930
Muzeum Narodowe w Szczecinie
między 1940 — 1950
Muzeum Narodowe w Szczecinie
odkryj ten TEMAT
Muzeum Okręgowe w Toruniu
odkryj tę ŚCIEŻKĘ
Ścieżka edukacyjna