Szyszak husarski z cyfrą króla Augusta II Sasa

Szyszak husarski. Dzwon kopulasty, kanelowany, wykuty z dwóch kęsów blachy znitowanych ze sobą, zwieńczony dekoracyjną kopułką o pofalowanej krawędzi, wykonaną z mosiężnej, złoconej blachy i zdobioną motywami floralnymi. Na jej szczycie znajduje się wysoki, stalowy guz. Z tyłu dzwonu doczepiony pięciofolgowy nakarczek o trzech rzędach nitów. Środkowe, mniejsze, z główkami w formie kwiatów o pięciu płatkach, boczne większe i ze stalowymi główkami oraz złoconymi rozetami. Po bokach dzwonu, za pomocą dwóch par nitów o identycznych główkach jak poprzednie, doczepione są dwa półokrągłe policzki. Ozdobione są one na krawędzi szeregiem nitów o „kwiatowych” główkach, a w centralnej części złoconymi głowami maszkaronów. Pod nimi przybite dwa duże nity przytrzymujące od wewnątrz paski skóry, przez które pierwotnie przewleczone były sznurki umożliwiające zawiązanie hełmu pod brodą. W czołowej partii dzwonu zamocowana jest mosiężna, złocona ogniowo plakieta z reliefem w postaci cyfry AR w owalnym kartuszu na tle ośmioramiennej gwiazdy zwieńczonej otwartą koroną. W tle panoplium złożone z symetrycznie rozłożonych kotłów, sztandarów, trąbek, baryłek na proch, kul armatnich oraz luf dział z wyciorami. Poniżej plakiety znajduje się, przynitowany za pomocą nitów o okrągłych główkach, dziobkowaty daszek pozbawiony nosala.

Jest to szyszak należący do oficera regimentu husarii z czasów panowania Augusta II Sasa. Formacja ta na początku XVIII wieku straciła na znaczeniu, głównie za sprawą upadku wyszkolenia, dyscypliny oraz morale husarzy. Z tego względu za czasów saskich brała udział w swoich ostatnich bitwach, coraz częściej pojawiając się jedynie w trakcie parad i pogrzebów. W 1717 roku, na mocy postanowień Sejmu Niemego z husarii utworzono 16 chorągwi liczących łącznie 1000 husarzy. Przetrwały one do 1776 roku, kiedy to formację tę przekształcono w kawalerię narodową.

dr Daniel Gosk