Siekiera do rąbania lodu

Rybołówstwo na niektórych terenach było podstawą utrzymania wielu rodzin, dlatego praktykowane było nie tylko w sprzyjających warunkach letnich, ale również zimą. Połowy zimowe wymagały od rybaków nie tylko odporności i zahartowania, dobrej znajomości gatunków ryb, ale też specjalnie przygotowanego, starannie dobranego ubioru oraz odpowiedniego sprzętu. Na Pomorzu charakterystycznym narzędziem pomocniczym w połowach zimowych była siekiera z długim, wąskim, łukowato zakończonym ostrzem, osadzona na drewnianym trzonku. Wykorzystywana była do wyrąbywania przerębli i wyjmowania brył lodu z wody na powierzchnię. Prezentowana siekiera jest jedną z dziewięciu, które znajdują się w zbiorach rybackich Działu Etnografii Pomorza Muzeum Narodowego w Szczecinie. Pochodzi z 1. połowy XX wieku. Na ostrzu znakowana jest niewielkim, prostokątnym stemplem, najpewniej sygnaturą zakładu kowalskiego, w którym została wykonana. Siekiera jest jednym z czterdziestu czterech obiektów z kolekcji tradycyjnego rybołówstwa MNS pochodzących z położonego nad Zalewem Szczecińskim Nowego Warpna. Została zakupiona przez muzeum w 1949 roku.

Agnieszka Słowińska