Przywilej cechu płócienników z 1600 r.

Przywilej cechu łańcuckich płócienników spisany został po polsku na pergaminowej karcie przez pisarza miejskiego Stanisława Janetiusa w 1600 r. Wystawił go ówczesny właściciel miasta Stanisława Stadnicki zwany Diabłem Łańcuckim. Potwierdzenia dokumentu dokonał syn Diabła Władysław, czyniąc to 17 lat po przygotowaniu statutu i 7 lat po śmierci ojca. Przyczyną, dla której łańcuccy płóciennicy czekali tak długo na zatwierdzenie zawartych w przywileju praw były prywatne wojny Stadnickiego, które odsuwały na plan dalszy wszystkie pozostałe kwestie. Pod treścią właściwą przywileju znajduje się, podpisany przez Władysława Stadnickiego dopisek, wyjaśniający te okoliczności. Dokument opatrzony został pieczęcią miasta wyciśniętą w wosku, umieszczoną w drewnianym pudełku i przymocowaną do dokumentu za pomocą sznurka. Ciekawostką jest miejsce podpisania pergaminu. Stadnicki uczynił to bowiem w domu bogatego mieszczanina Andrzeja Wenczka, który zajęty został przez rodzinę Diabła po spaleniu zamku przez Łukasza Opalińskiego w 1608 r.

Joanna Kluz