Globus nieba ze znakami zodiaku

W Dworku Wincentego Pola od kilkudziesięciu lat jest gromadzona kolekcja polskojęzycznych globusów Ziemi od XIX po XXI wiek (obecnie jest już jedną z większych w kraju, liczy ponad sto dwadzieścia egzemplarzy). Jak to jednak z kolekcjami bywa, trafiają do nich czasem obiekty będące wyjątkami od przyjętej reguły, którym nie sposób się oprzeć. Tak jest między innymi w przypadku tak zwanych globusów nieziemskich, na przykład globusów nieba. Posiadamy ich w naszych zbiorach cztery, wszystkie powstały poza naszymi granicami, pomiędzy rokiem 1790 a 2000, i tylko jeden ma polską nomenklaturę. Przedstawiają najjaśniejsze gwiazdy obu półkul sklepienia niebieskiego, na tle układu współrzędnych, a także konstelacje gwiezdne (gwiazdozbiory), jak również bliższe nam galaktyki czy mgławice.

Prezentowany globus jest opisany po niemiecku. Powstał prawdopodobnie w latach 90. XIX wieku w berlińskim wydawnictwie Ernst Schotte & Co. Oficyna ta rozpoczęła działalność w 1855 roku, a od 1861 zaczęła wydawać globusy Ziemi (w tym plastyczne), nieba, Księżyca, a także inne przyrządy, takie jak telluria czy planetaria. Globusy tej marki ukazywały się w różnej skali i oprawie, w piętnastu wersjach językowych. Były eksportowane do wielu krajów Europy. Wydawnictwo działało do początków XX wieku.

Egzemplarz ten podarowała Muzeum w 2008 roku doktor Janina Ewa Piasecka (1928–2016). Jako geograf była związana z Uniwersytetem Wrocławskim, w szczególności zajmowała się historią kartografii globusowej. To właśnie ona zainicjowała tworzenie kolekcji globusów w Dworku Wincentego Pola.