Fragment stroju - wykończenie rękawów (?)

Nadawanie tkaninom nowej funkcji dotyczyło fragmentów ubiorów. Przykładem są niewielkie makatki wykonane ze zszytych mankietów strojów kobiecych. Często nie używano ich zgodnie ze swoim przeznaczeniem. Zszycie mankietów w formę makaty sugeruje, iż przeznaczona była na rynek zachodni. Cechą charakterystyczną tego typu obiektów jest szew umiejscowiony na środku oraz lustrzane odbicie kompozycji. Ich zastosowanie zależało od pomysłu nabywcy. Mogły pełnić funkcję serwetek, bądź makatek. W 2.poł. XIX w. powstawały kolekcje tkanin orientalnych na Zachodzie, co przyczyniło się do rozwoju badań nad chińskimi tekstyliami i było powodem wielu ekspozycji oraz ich obecności na rynku antykwarycznym. Wśród zachodnich koneserów sztuki orientalnej popularne były chińskie ubiory, emblematy mandaryńskie i różne akcesoria. Sprowadzane na Zachód haftowane tkaniny stanowiły efektowne wyposażenie zarówno pałacowych wnętrz, jak i bogatych domów mieszczańskich. Z kolei kolekcjonerzy i badacze w większym stopniu zajmowali się strojami. Podejmowali badania nad symboliką oraz nad techniką ich wykonania.

Szerokie rękawy szat, charakterystyczne dla kobiet narodowości Han, zapożyczone zostały też przez Mandżurki do nieformalnego stroju codziennego. Motyl (hudie) pojawiający się na omawianym obiekcie jest symbolem wdzięku, szczęścia (z małżeńskim włącznie) i miłości. Wierzono też, że w tych stworzeniach jest zaklęta ludzka dusza, dlatego często jest symbolem przemijalności. Jego piękny wygląd uzyskiwano dzięki różnorodności ściegów hafciarskich i odcieni kolorów. Haftowano go tak, że przypominał niekiedy stworzenie o długich, powiewających finezyjnie ułożonych skrzydłach. Kwiaty natomiast reprezentują kobiecą słodycz i piękno.

Katarzyna Paczuska