Szopka

Płaskorzeźba, wykonana w 1982 roku przez Mieczysława Zawadzkiego z drewna topolowego, przedstawia szopkę w grocie (wysokość 39 cm, szerokość 26 cm). Na pierwszym planie, na środku groty, umieszczony jest żłóbek z małym Chrystusem, z prawej strony klęczy Matka Boska, za nią aniołek, z lewej św. Józef. Nad ich głowami znajduje się drugi aniołek. W tle za grotą są zielone drzewa, a na ciemnogranatowym niebie gwiazdy i Gwiazda Betlejemska. Całość kompozycji pomalowano farbami plakatowymi i lakierem bezbarwnym. Szopka bożonarodzeniowa to temat bardzo chętnie podejmowany przez rzeźbiarzy ludowych. Prezentowana praca wyróżnia się, ponieważ autor odszedł od typowego dla polskich twórców ukazania miejsca narodzin Jezusa w szopce przypominającej chałupę czy prostą szopę. Ograniczył się także do zaprezentowania głównych postaci i symboli.

Mieczysław Zawadzki (urodzony w 1947 roku we wsi Budziska) to kolejny artysta związany z Łukowskim Ośrodkiem Rzeźby Ludowej. Pracę twórczą rozpoczął w 1977 roku. Wykonuje rzeźby o tematyce sakralnej i związanej z życiem w dawnej wsi. Charakteryzują się one prostą formą i bogatą kolorystyką. Artysta rzeźbi z jednego kawałka drewna, tworząc zarówno rozbudowane, jak i pojedyncze przedstawienia. Rzeźby Zawadzkiego cechuje syntetyczne ujęcie tematyki, wielopostaciowość kompozycji oraz umiejętność wyboru najważniejszych elementów przedstawianej idei, co sprawia, że są bardzo czytelne w odbiorze i atrakcyjne w formie. Barwna i bardzo precyzyjnie wykonana polichromia to zasługa żony, Czesławy, która od lat wspiera w pracy męża. Rzeźbiarz chętnie bierze udział w konkursach, a także festiwalach i targach sztuki ludowej, zdobywając wiele czołowych nagród i wyróżnień.