Flakon - herbatnica z pokrywą

Miedziane czworoboczne naczynie z cylindryczną, wysklepioną pokrywą zwieńczoną dwudzielną gałeczką. Brzusiec naczynia zdobią cztery rozległe rezerwy, czyli pola wyodrębnione krawędzią, wypełnione dekoracją. Wszystkie rezerwy prezentują sceny przedstawiające typowe chińskie krajobrazy – z wysokimi górami, z drzewami, skałami, z akwenami wodnymi, z elementami architektury, i majaczącymi drobnymi postaciami ludzkimi. Pozostała powierzchnia została pokryta gęstymi, mocno stylizowanymi wiciami roślinnymi. Cylindryczna pokrywka została ozdobiona ornamentem nawiązującymi do bordiur obiegających rezerwy.

Kształt naczynia jest charakterystyczny dla pojemników do przechowywania herbaty. Również takie zapisy opisujące to naczynie widnieją w dokumentach archiwalnych.

Pośród chińskiej emalii wyróżnia się trzy główne rodzaje: komórkową (cloisonné), żłobkową (champlevé) i malowaną. Emalie malowane w przeważającej mierze powstawały w Kantonie w prowincji Guangdong z przeznaczeniem na eksport. Ten typ emalii wykształcił się najpóźniej – w okresie panowania Kangxi (1662-1722) - najprawdopodobniej dzięki poznaniu techniki francuskiej malowanej emalii z Limoges. Emalie malowane powstawały poprzez pokrycie metalowej powierzchni, najczęściej miedzianej, cienką warstwą białej, nieprzeświecającej malatury i wypalenie jej. Na tak przygotowane tło nakładano pędzlem właściwą kolorową dekorację i naczynie powtórnie wypalano.

W kolekcji wilanowskiej zachował się zbiór różnorodnych przedmiotów z emalii kantońskiej. Trafiały do pałacu najpewniej w na przestrzeni XIX w. kupowane przez kolejnych właścicieli, ale również jako dar – o czym dowiadujemy się z zachowanych dokumentów archiwalnych. Niektóre przedmioty zdobiły dawne Pokoje Chińskie zaaranżowane przez Stanisława Kostkę Potockiego, których wyposażenie było uzupełniane przez kolejnych spadkobierców.