Sekretarzyk

Sekretarzyk w stylu Ludwika XVI zgodnie z kanonami jest meblem o prostej bryle korpusu, z prostymi ściankami, wspartym na czterech niskich, klockowatych nogach. Dwie wyraźne kondygnacje wskazują funkcje mebla: górna z odchylaną do przodu klapą to biurko, dolna – to szafka z dwuskrzydłowymi drzwiami. Od góry przykryty jest gładkim prostokątnym blatem o ściętych przednich narożnikach dostosowanych do ściętych płaszczyzn przednich narożników całego mebla. Powierzchnia sekretarzyka fornirowana jest mahoniem, a pozostałe dekoracje z brązu złoconego, czy zróżnicowanie fakturowe płaszczyzn akcentują podział na dwie kondygnacje stosując złocone listwy z motywem plecionki, czy sznura oraz wydzielenie prążkowanych prostokątów z rozetkami w narożnikach, obwiedzionych złoconymi listewkami. Wyższy poziom opracowania brązów reprezentują złocone plakietki w górnych narożnikach mebla i okucia zamków.

Wnętrze górnej kondygnacji po opuszczeniu blatu do pozycji poziomej ujawnia podział na cztery komory różnej wielkości i dwie szufladki z gałeczkami. Powierzchnię blatu kryje skóra zdobiona złotym moletowaniem. Wnętrze szafki w dolnej kondygnacji wyposażone jest w jedną półkę. Sekretarzyk jest jednym z mebli, które rejestrowano w Białej Sypialni apartamentu ks. I. Lubomirskiej.

AK