Stolik okrągły - chinoiserie

Stolik o okrągłym blacie na trzech szablastych, bardzo wyciągniętych nogach. Nogi zbieżne, w przekroju owalne, zakończone wywiniętymi na zewnątrz kulistymi stopkami, w około 1/3 wysokości związane niewielką okrągłą półką. Pod blatem wąska carga, nad nasadami nóg szersza, faliście wykrojona. Całość lakierowana na czarno. Krawędzie blatu, cargi oraz półki ozdobione wąskimi paskami w kolorze złotym. Nasady nóg ozdobione malowanymi na złoto motywami kartusza, zaś ich stopki – malowanymi trzewikami w formie pierzastych liści, o tym samym kolorze.

Stolik stanowi fragment pochodzącego z 1. ćw. XIX w. wyposażenia Pokoju Średniego na I piętrze korpusu pałacu wilanowskiego, będącego wówczas częścią Pokoi Chińskich urządzonych według koncepcji Stanisława Kostki Potockiego przez Aleksandrę z Lubomirskich Potocką i jej syna Aleksandra.

W inwentarzu z 1. Połowy XIX wieku opisany został jako stolik o 3-ch Nóżkach Drewniany Czarny u dołu z Półeczką Blat w formie cebra w Desseń i Kwiaty wyzłacany. Zagadkowy opis blatu jako „cebra” znajduje wyjaśnienie w fakcie, że na stoliku eksponowana była japońska misa do mycia (Wil.3009).

Wyposażenie Pokoju Średniego w tym czasie, w odróżnieniu od pozostałych pomieszczeń, prezentujących obiekty w aranżacjach o bardziej muzealnym w charakterze, miało sugerować użytkowy charakter, z biurkiem, łóżkiem, a nawet parą spluwaczek. Zgromadzono tam cenne drobiazgi wykonane w najróżniejszych technikach a także obiekty czysto użytkowe, jak kapelusz, szlafrok czy buty. Taka aranżacja miała pomóc pokazać całościowy obraz zjawiska, jakim była sztuka orientalna, nie zawężona jedynie do sztuki wysokiej, ale we wszelkich jej przejawach. Dzięki temu kolekcja miała większy wymiar dydaktyczny, zgodny z oświeceniowymi ideałami wyznawanymi przez Potockiego.