Pałeczki i nóż w przyborniku

Podręczny przybornik z pałeczkami i nożem, połączony za pomocą sznurka z uchwytem do zawieszania na pasku. Jedwabny sznureczek zakończony chwostem spina barwiony na zielono kościany koralik z przewężeniem, które obejmuje z dwóch stron wspomniany sznureczek. Pochewka oraz pałeczki i oprawa noża zostały wykonane z trzciny okutej metalem. Głownię noża opracowano w stali. Mosiężna sprzączka zawieszana na pasku zakończona dekoracyjnym, ażurowym uchwytem, została ozdobiona złoceniem i wizerunkiem smoka.

Zestawy złożone z noża z pałeczkami, czasem również połączone z innymi przyborami, były dość powszechne w Chinach za czasów mandżurskiej dynastii Qing (1644-1911). Pozwalały one na tradycyjne spożywanie mięsa w kulturze Mandżurów, czyli odkrajanie go tuż przy kości. Chińska tradycja (Han) zakładała przygotowanie drobnych kawałków umożliwiających od razu jedzenie pałeczkami. Z tego powodu Mandżurowie chcąc zachować swoją kulturę jedzenia, zakładającą opisane powyżej czynności, musieli nosić przy sobie swoisty przybornik.

Przedmiot ten trafił do kolekcji wilanowskiej przypuszczalnie jako ciekawostka, interesująca dla Europejczyków z powodu tak odmiennej, i przez to owianej pewną tajemnicą i niedopowiedzeniem, kultury chińskiej. W XIX wieku moda na Orient uległa nasileniu, wobec czego chętnie nabywano przedmioty o proweniencji dalekowschodniej. Przypuszczalnie opisywany zestaw był elementem wyposażenia dawnych, nieistniejących już Pokojów Chińskich, zlokalizowanych na piętrze korpusu pałacu.