Rynek w Kazimierzu Dolnym

Album Lubelskie to dzieło powstałe w latach 1857–1859 na podstawie akwarel wykonanych w 1852 roku przez Adama Lerue. Artysta swymi rysunkami i akwarelami przyczynił się do inwentaryzacji zabytków Lublina i regionu – jak sam napisał we wstępie do tego dzieła – bliskiego jego sercu ze względu na miejsce urodzenia – Dubienkę. Przy jego powstaniu pracowali także Julian Cegliński oraz Władysław Walkiewicz, którzy wykonali litografie w warszawskim zakładzie litograficznym Adolfa Pecqa. Wyróżnić można kilka cech charakterystycznych przedstawień w Albumie Lubelskie, są to między innymi: połączenie stylu romantycznego z realizmem, oszczędny sztafaż, często kompozycja kulisowa.

Plansza przedstawia rynek w Kazimierzu Dolnym wraz z reprezentatywnymi budowlami: kamienicami Przybyłów, kościołem Reformatów oraz kamienicą Gdańską. Jak napisał Alfred Lauterbach: „Kazimierz to właściwie rynek i ulica Senatorska. Nowe życie musi wyjść z rynku, który jest sensem całego miasteczka”.

Zabytkowa zabudowa wpisana w krajobraz, charakterystyczne pagórkowate ukształtowanie terenu, usytuowanie w pobliżu Wisły wpłynęły na malowniczość Kazimierza. Zarówno urokliwe ruiny, jak i zabytki, które nie ucierpiały podczas wojen, na wiele sposobów były prezentowane przez artystów, a dzięki grafice stały się dostępne dla większej liczby odbiorców.

Nazwę miejscowości przypisywano Kazimierzowi Wielkiemu, choć czas jej powstania jest o dwa wieki wcześniejszy i przypada na panowanie Kazimierza Sprawiedliwego. Wcześniej mieściła się tu osada, zwana Wietrzną Górą lub Skowieszynem, w XII wieku będąca własnością klasztoru Norbertanek lub Norbertanów, wkrótce jednak przeszła pod panowanie królewskie. Nazwa Kazimierz pojawiła się w 1249 roku.

Klara Sadkowska