Zamek w pejzażu górskim

Grafika przedstawia zamek stojący na wzgórzu wśród skał i drzew. Autor nie podpisał pracy tytułem, tak jak na niektórych grafikach z teki.

Na podstawie porównania z innymi zachowanymi zamkami w Polsce można zaryzykować twierdzenie, że to zamek królewski w Ojcowie. Położony jest 20 kilometrów na północny zachód od Krakowa, w Jurze Krakowsko-Częstochowskiej. Niewiele zamków w Polsce ma kamienną, ośmioboczną wieżę, krytą szpiczastym, wielobocznym dachem. Ten element budowli jest bardzo charakterystyczny dla zamku ojcowskiego. Drugim widocznym na grafice elementem architektury jest brama wjazdowa w formie czworobocznej wieży z okienkiem. Na prawo od wjazdu widać ruiny dawnego domu mieszkalnego.

Zamek w Ojcowie zbudowano około połowy XIV wieku z inicjatywy Kazimierza Wielkiego. Głównymi obiektami były: ośmioboczna wieża, zwana Kamienną, wieża bramna, zwana Wjazdową, i niezachowany dom mieszkalny. Ponadto w okazałych murach zamku znajdowały się kaplica, dom dla służby, stajnia, spichlerz, kurnik, pomieszczenia gospodarcze, jak kuchnia czy spiżarnia, kuźnia, baszty obronne, a na środku dziedzińca studnia. Prawdopodobnie na dziedzińcu było też małe poletko do uprawy jarzyn niezbędnych w kuchni.

Legenda głosi, że wapienne skały Ojcowa stanowiły schronienie dla Władysława Łokietka podczas walk o tron w pobliskim Krakowie. Na pamiątkę tamtych wydarzeń jego syn Kazimierz Wielki wybudował w tym miejscu zamek, któremu nadał nazwę Ojców – od słowa ojciec.

Postaci obu władców są znaczące dla historii Lublina. Władysław Łokietek, będąc jeszcze księciem, nadał przywilej lokacyjny miastu, a jego syn, Kazimierz, umocnił je potężnymi murami obronnymi.