Wazon

Owoidalny porcelanowy wazon z brzuścem płynnie przechodzącym w delikatnie rozszerzającą się stopkę. Cylindryczna szyja naczynia została wyraźnie oddzielona od brzuśca, z lekkim rozszerzeniem. Brzusiec wazonu zdobią nieregularne rezerwy, czyli pola wyodrębnione krawędzią, wypełnione dekoracją. Zdobienia przedstawiają scenki figuralne i kompozycje floralne. Tło powierzchni wypełniają stylizowane ornamenty z motywami wici i palmet. Stopkę i szyję obiegają ciągłe ornamenty.

Wazon należy do wyrobów białoniebieskich, które zaczęto produkować w Chinach najpewniej w VII wieku. Przedmioty te zdobiono jedynie niebieskim pigmentem w technice podszkliwnej. Pierwsze tego typu naczynia pojawiły się w okresie panowania dynastii Tang (618 – 906). Przedmioty te podlegały jednemu wypałowi. Oznacza to, że niebieską dekorację malowano na wysuszonym czerepie i dopiero po pokryciu przedmiotu szkliwem, poddawano go wypałowi. Z końcem XIII wieku wprowadzono w słynnych manufakturach w Jingdezhen nową recepturę masy porcelanowej i udoskonalono technologię wytwarzania porcelany. Nieprzypadkowo ośrodki w Jingdezhen słyną z najpiękniejszych przykładów porcelany białoniebieskiej, z mistrzowskiego operowania kobaltem.

Wilanowski obiekt jest przykładem porcelany wyprodukowanej z przeznaczeniem na rynek europejski. W XIX wieku zdobił apartamenty Marszałkowej Izabeli Lubomirskiej.