Jajo strusie

Skorupki strusich jaj były używane jako pojemniki w Afryce Północnej już w czwartym tysiącleciu p.n.e., a na Cmentarzu Królewskim w Ur od trzeciego tysiąclecia. W epoce brązu handlowano jajami strusia w całej Europie, w krajach śródziemnomorskich i Afryce Północnej. W Tebach, w Egipcie na grobie Haremhaba, datowanym na około 1420 p.n.e., przedstawiono mężczyznę niosącego miski ze strusich jaj jako ofiarę. W średniowieczu strusie jaja z Etiopii eksportowano przez port Bāḍiʿ nad Morzem Czerwonym. W okresie renesansu w Europie (XV–XVI w n.e.) strusie jaja były oprawiane w srebro jako kielichy do eksponowania w gablotach z osobliwościami. Jaja dekorowano na wiele sposobów – malowano, zdobiono kością słoniową lub metalami szlachetnymi, czy też pokrywano drobnymi kamieniami lub innymi materiałami.

Jajo strusia znajdujące się w zbiorach Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie ujęte jest w opaskę z brązu złoconego w formie koszyczka złożonego ze żłobkowanych pręcików tworzących siatkę dekorowaną rozetkami na łączeniu oczek. W górnej części koszyczka dodano okrągłe uchwyty do zawieszenia. Na obrazach z drugiej połowy XIX wieku przedstawiających sceny z Kairu można dostrzec jaja strusie w oprawie podwieszone u wejścia do meczetu. W kolekcji wilanowskiej obiekt ten stanowił z pewnością niemałą ciekawostkę.

W XIX wieku jajo w oprawie stanowiło element wyposażenia dawnych Pokojów Chińskich zlokalizowanych na piętrze korpusu pałacu, zaprojektowanych i zaaranżowanych przez Stanisława Kostkę Potockiego, wzbogacanych o interesujące przedmioty przez jego potomnych.