Grzebień

Grzebień z poroża jelenia odkryty podczas badań archeologicznych w Kamieniu Pomorskim w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku na wczesnośredniowiecznej osadzie podgrodowowej, w warstwie z 2. połowy X wieku.
Grzebień jest okazem jednostronnym – z zębami po jednej stronie. Zbudowany jest z prostokątnych płytek zębatych, które spajają dwie okładziny mocowane nitami. Elementami różnicującymi wczesnośredniowieczne grzebienie jednostronne są kształt i zdobienie okładziny, a także liczba nitów i surowiec, z którego są wykonane. Okładziny grzebienia kamieńskiego są łukowate, a ich boki są ucięte prosto. Ponad grzbiety wystają końcówki płytek zębatych – dwie pośrodku i dwie po bokach – zdobione stylizowanymi główkami zwierzęcymi, najpewniej końskimi. Same okładziny mają na powierzchni pionowe żłobki i prostą, dwuzwojową plecionkę przypominającą skręcony sznur. Płytki zębate z okładzinami połączone są żelaznymi nitami. Grzebienie tego typu, oprócz oczywistej funkcji jaką jest dbałość o fryzurę, służyły do utrzymania higieny – wyczesywania pasożytów.
Grzebień z Kamienia Pomorskiego charakteryzuje współwystępowanie obcych elementów zdobniczych, do których zalicza się stylizowane główki końskie – ornamentyka wywodząca się z Nadrenii, z elementami rodzimymi, pomorskimi w postaci żłobków i plecionki. Uważany jest wyrób miejscowy wzorowany na wyrobach obcego pochodzenia.

Sławomir Słowiński