Forma piernikarska

Wytwórca pierników, czyli piernikarz jest zawodem znanym od średniowiecza. W Kwidzynie ostatni przedstawiciel tej specjalizacji jest wzmiankowany jeszcze po I wojnie światowej, a więc tradycja piernikarska jest bardzo długa. Choć dziś pierniki kojarzą nam się niemal wyłącznie z Toruniem, to warto pamiętać, że jeszcze przed II wojną światową działały mniejsze ośrodki produkujące pierniki na potrzeby rynku lokalnego. Takim miejscem był właśnie Kwidzyn. Tu przez ok. 40 lat działała Piernikarnia Klaffta.

Zamek w Kwidzynie posiada w swoich zbiorach wiele zabytków pochodzących z Muzeum Regionalnego Prus Zachodnich w Kwidzynie (Heimatmuseum Westpreussen in Marienwerder). Placówka ta funkcjonowała w mieście w latach 1925-1945. Kierował nią Waldemar Heym, którego zamiłowania archeologiczno-etnograficzne w znacznym stopniu wpłynęły na charakter gromadzonych zbiorów. Forma została przekazana w darze przez piekarza Sietzlera z Gardei w lutym 1925 roku. Dawny numer inwentarzowy to W. Pr. 134.

Dwustronna forma piernikarska z jednej strony zdobiona jest przedstawieniem huzara na koniu, a z drugiej strony wiewiórką trzymającą w łapkach orzech. W XIX wieku częstym motywem na formach piernikarskich byli jeźdźcy. W przypadku tej formy charakterystyczne jest wysokie nakrycie głowy jeźdźca, które pojawiło się w tym kształcie w XVIII wieku. Huzar w uniesionej ręce trzyma szablę, zaś koń jest wspięty, a więc znajduje się w pozycji atakującej. Choć forma wydaje się XIX-wieczna, to jej pierwowzór mógł być o stulecie starszy.

Joanna Jezierska