Forma piernikarska

Wytwórca pierników, czyli piernikarz jest zawodem znanym od średniowiecza. W Kwidzynie ostatni przedstawiciel tej specjalizacji jest wzmiankowany jeszcze po I wojnie światowej, a więc tradycja piernikarska jest bardzo długa. Choć dziś pierniki kojarzą nam się niemal wyłącznie z Toruniem, to warto pamiętać, że jeszcze przed II wojną światową działały mniejsze ośrodki produkujące pierniki na potrzeby rynku lokalnego. Takim miejscem był właśnie Kwidzyn. Tu przez ok. 40 lat działała Piernikarnia Klaffta.

Zamek w Kwidzynie posiada w swoich zbiorach wiele zabytków pochodzących z Muzeum Regionalnego Prus Zachodnich w Kwidzynie (Heimatmuseum Westpreussen in Marienwerder). Placówka ta funkcjonowała w mieście w latach 1925-1945. Kierował nią Waldemar Heym, którego zamiłowania archeologiczno-etnograficzne w znacznym stopniu wpłynęły na charakter gromadzonych zbiorów. Forma została przekazana w darze przez Sietzlera z Gardei, w lutym 1924 roku. Dawny numer inwentarzowy to W. Pr. 141.

To dwustronna forma piernikarska z przedstawieniem z jednej strony ryby, kosza z różami oraz prostokąta zdobionego motywami tulipana i róży. Z drugiej strony znajduje się prostokąt zdobiony pośrodku koszem z różami i wypełniony listkami. Jego symetryczność pozwalała na podzielenie gotowego wypieku na dwie stosunkowo równe części. Obok została jeszcze umieszczona forma okrągła z motywem wirującego koła. W całym kwidzyńskim zbiorze to jedyny przykład, gdy znamy twórcę snycerza z imienia i nazwiska.

Joanna Jezierska