Talerz Imari

Duży talerz z grubej porcelany. Dno jest wyodrębnione a otok jest szeroki. Na naczyniu znajduje się dekoracja malowana w kolorach niebieskim, czerwonym i złotym. Na dnie widoczna waza z kwiatami i gałęzią drzewa. W otoku wzór nazywany „brokatowym” z trzykrotnie powtórzonymi polami z motywem kwitnącej śliwy. Na otoku na zewnątrz motywy kwiatowe. Powstał jako wyrób eksportowy do Europy, dekorowany w stylu Imari. Nazwa ta pochodzi od portu w Japonii, gdzie wytwarzano porcelanę. Położony jest  około 6 kilometrów na południowy schód od Arity, w prowincji Hizen, na wyspie Kyushu. Z portu transportowano wyroby do Europy. Historię porcelany japońskiej datuję się na początek XVII wieku. Naczynia wyrabiano od XVII w. z miejscowych materiałów – glinki kaolinowej, początkowo wzorując się na ceramice chińskiej. Z czasem wielobarwna dekoracja naszkliwna, łączona z podszkliwnie umiejscowionym błękitem stała się charakterystycznym wyróżnikiem stylu. Wzory te zwane były imari. Sprowadzane przez holenderskich kupców cieszyły się w końcu XVII w. wielkim powodzeniem w Europie, wpisując się na stałe do wyposażenia modnych, rokokowych i klasycystycznych salonów. W latach 30. XVIII w. rozpoczęto produkcję imitacji imari w Miśni, Delft i innych manufakturach. Japonia, Arita, XVIII/XIX wiek.