Lubomirski Aleksander Michał (zm.1677) - portret

Najstarszy syn księcia Stanisława Lubomirskiego (1583-1649), wojewody krakowskiego i jego żony Zofii z domu księżniczki Ostrogskiej (1595-1622), Aleksander Michał Lubomirski (ok. 1614-1677), na niniejszym portrecie ze zbiorów Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie został przedstawiony w ujęciu półpostaciowym i będąc w średnim wieku. Rzucającą się w oczy, szczególną cechą fizjonomii portretowanego, jest tusza, która przejawia się zwłaszcza w nalanej twarzy, okolonej długimi, kasztanowatymi i lekko pofalowanymi włosami. Książę ma na sobie pełną, szmelcowaną zbroję, ze złoconymi nitami, przepasaną złocistą materią (szarfą). Rozpoznawalny element jego wizerunku stanowi duża, biała chusta, efektownie zawiązana pod szyją na rozłożystą kokardę. W tle, z lewej strony, widoczna ciemna draperia. W prawym dolnym rogu kompozycji malarskiej znajduje się niewielkich rozmiarów barokowa tarcza herbowa z mitrą książęcą, mieszcząca w swym polu herbowym napis, wykonany czarną farbą, dotyczący osoby sportretowanego na obrazie z kolekcji wilanowskiej Palatyna Krakowskiego.

Książę Aleksander Michał Lubomirski pełnił funkcje: wojewody (inaczej: palatyna) krakowskiego, starosty sandomierskiego i zatorskiego, podczaszego królowej i koniuszego koronnego. W 1637 r. zawarł intratne małżeństwo z księżniczką Heleną Teklą Ossolińską (1622-1687), które umocniło jego pozycję i wpływy na dworze królewskim.

Aleksander Michał Lubomirski (ok. 1614-1677), książę; Stanisław Lubomirski (1583-1649), książę; Zofia z książąt Ostrogskich księżna Lubomirska (1595-1622); Palatyn Krakowski; wojewoda krakowski; starosta sandomierski i zatorski; podczaszy królowej; koniuszy koronny; Helena Tekla z książąt Ossolińskich księżna Lubomirska (1622-1687); kolekcja wilanowska; barokowa tarcza herbowa z napisem w polu herbowym.

Agnieszka Woźniak-Wieczorek