Sekretarzyk

Sekretarzyk „bonheur-du-jour”
Sekretarzyk to niewielkie damskie biurko spopularyzowane w XVIII w. Francuska nazwa „secrétaire” została zapożyczona od łacińskiego „secretum” oznaczającego tajemnicę. Sekretery, sekretarze i sekretarzyki zgodnie z przeznaczeniem służyły do przechowywania i prowadzenia korespondencji, dokumentów, do ukrycia przed niepożądaną ciekawością osobistych pamiątek lub przedmiotów o dużej wartości. We Francji damski sekretarzyk, nazywany „bonheur-du-jour” czyli „szczęście dnia”, miał zazwyczaj prostokątny blat z cofniętą nastawką mieszczącą skrytki z licznymi przegródkami, szufladkami, półkami zamykanymi drzwiczkami. Pod blatem znajdowała się szuflada, a poniżej otwarta półka łącząca smukłe nogi. W ostatniej ćwierci XVIII w. francuski ebenista i projektant mebli Charles Topino nadał damskiemu sekretarzykowi nie spotykany wcześniej rzut owalu. Od tamtego czasu owalny lub zbliżony do niego kształt biureczek był naśladowany w XIX w. Jako przykład może posłużyć prezentowany sekretarzyk w typie „bonheur-du-jour” wzorowany na klasycystycznych meblach. Jego półkolisty blat z szufladką skrywającą pulpit do pisania, wsparty jest na wysokich nóżkach połączonych półeczką. Nastawkę blatu stanowi szafka zamykana drzwiczkami na kluczyk i ozdobiona owalnym malowidłem z pejzażem.  
Teresa Bagińska-Żurawska https://orcid.org/0000-0002-9243-3967