Pucharek zdobiony

Szklany pucharek z Borkowic reprezentuje typ naczyń popularny na obszarze północnoweuropejskiego Barbaricum między Morzem Czarnym i Bałtykiem. Pucharki te  określane są  „typem Kowalki”. Nazwa pochodzi od nazwy miejscowości na Pomorzu Zachodnim, gdzie znaleziono pierwsze tego typu naczynie. Pucharki szklane wytwarzano w pracowniach nadczarnomorskich, na Pomorze Zachodnie trafiały od 2. połowy III aż po wiek V, w okresie wielkich wędrówek ludów. Prezentowany egzemplarz jest wykonany z zielonego szkła o znacznym stopniu przejrzystości. Jest to bardzo ważna cecha ponieważ ówczesna technologia produkcji nie pozwalała na uzyskanie szkła w pełni przezroczystego. Naczynko zdobią rzędy wyszlifowanych owali. Inną popularną techniką zdobienia było naklejanie nici szklanych na ścianki. Rzadziej spotyka się okazy ze zdobieniami figuralnymi. Przykładem jest znaleziony w Lubieszewie pod Gryficami przed drugą wojną światową puchar z wyobrażeniem gladiatora. W zbiorach Działu Archeologii Muzeum Narodowego w Szczecinie znajduje się jeszcze jeden, niemal identyczny pucharek szklanego z Witkowa, pow. słupski. Okaz z Borkowic stanowił zapewne element wyposażenia grobu szkieletowego na cmentarzysku odkrytym przypadkowo latem 1892 roku, w czasie wydobywania piasku. W trakcie prac wykopaliskowych odkryto dalszych siedem grobów szkieletowych wyposażonych w ozdoby i ekskluzywne przedmioty użytkowe, w tym prezentowany szklany pucharek.

Bartłomiej Rogalski