Konsolka ścienna - chinoiserie

Niewielka konsolka ścienna, pokryta czerwono-czarną dekoracją malarską imitującą rysunek słojów drewna. Na konstrukcję składa się kwadratowy blacik o ściętych przednich rogach, wsparty na dwóch prostopadłych do siebie ażurowych płaszczyznach o uproszczonej geometrycznej dekoracji, schodkowo zwężających się ku dołowi i zamkniętych u podstawy toczonym elementem w kształcie dzwonka. Od tyłu znajduje się wycięty w drewnie, prostokątny w przekroju rowek, wykończony u góry prostokątem z blachy, służący do zawieszania konsolki na ścianie.

Obiekt stanowi fragment pochodzącego z 2. ćw. XIX w. wyposażenia Pokoju Średniego na I piętrze korpusu pałacu wilanowskiego, będącego wówczas częścią Pokoi Chińskich urządzonych według koncepcji Stanisława Kostki Potockiego przez Aleksandrę z Lubomirskich Potocką i jej syna Aleksandra. Apartament nie miał funkcji mieszkalnej, a stanowił oprawę dla ekspozycji kolekcji sztuki i rzemiosła Dalekiego Wschodu. W inwentarzu z 1832 r. pokój ten nazwany jest „Pokoyem drugim środkowym Okna na Ogród Maiącym”, a jego wyposażenie, w odróżnieniu od pozostałych pomieszczeń, prezentujących obiekty w aranżacjach bardziej neutralnych, wręcz muzealnych w charakterze, miał wyposażenie sugerujące bardziej użytkowy charakter, z łóżkiem, umywalką, biurkiem, a nawet parą spluwaczek. Zgromadzono w nim drobiazgi wykonane w najróżniejszych technikach: z ceramiki, kości słoniowej, laki, korzeni a także obiekty czysto użytkowe, jak kapelusz, szlafrok czy buty. Pokryte drewnianą boazerią ściany zdobiły licznie ustawione na czerwonych konsolkach naczynia z porcelany. Taka aranżacja miała pomóc pokazać całościowy obraz zjawiska, jakim była sztuka orientalna, nie zawężona jedynie do sztuki wysokiej, ale we wszelkich jej przejawach. Dzięki temu kolekcja miała większy wymiar dydaktyczny, zgodny z oświeceniowymi ideałami wyznawanymi przez Potockiego.