Kobieta w welonie

Marmurowe popiersie kobiety w welonie jest kopią antycznego, rzymskiego popiersia marmurowego przechowywanego w zbiorach Museo Nazionale w Neapolu, którego pierwowzorem była rzeźba grecka z IV w.p.n.e. Popiersie to należało w XVIII i XIX w. do bardziej znanych antyków. Przedstawiona w nim kobieta nazywana jest niekiedy westalką. Twarz kobiety jest mała, o zindywidualizowanych rysach, z długim, grubym nosem, gładkimi gałkami ocznymi w kształcie migdału, małymi ustami w wyrazie półuśmiechu. Głowa kobiety okryta jest welonem skrzyżowanym na podbródku i przełożonym przez lewe ramię do tyłu, udrapowanym w zrytmizowane fałdy podkreślające jego ułożenie. Twórca łańcuckiego popiersia nie jest znany, zapewne był nim rzeźbiarz włoski. Wykonane zostało na przełomie XVIII i XIX w. Do zbiorów zamku w Łańcucie zakupiło je muzeum w 1984r. Wzbogaciło ono liczny w zamku zespół nowożytnych kopii rzeźb antycznych zdobiących jego wnętrza.

Barbara Trojnar