Wazon

Niewielki owoidalny wazon, którego pokrywa się nie zachowała. Naczynie z krótką szyją rozszerza się w górnej partii brzuśca, i następnie płynnie zwęża się ku podstawie, przechodzącej w delikatnie zarysowaną stopę. Powierzchnia naczynia wypełniona jest motywami roślinnymi pośród skał – ukwieconymi gałązkami wiśni, poskręcanymi konarami sosny i pełnymi kwiatami peonii. Ramiona naczynia i szyję wypełnia mocniej stylizowany, gęsty ornament floralny z motywem kwiatu lotosu. Podstawę naczynia okala charakterystyczny ciągły ornament geometryczny w formie zębów.

Wazon z jego dekoracją jest typowym przykładem zdobienia nazywanego „Imari”, czyli porcelany wytwarzanej w Arita na wyspie Kiusiu. Określenie Imari pochodzi od nazwy portu, z którego wypływały statki z japońskimi wyrobami eksportowymi. Kolorystyka charakterystyczna dla porcelany typu Imari obejmowała podszkliwny kobalt i naszkliwną czerwień żelazową i złocenia. Wyroby dalekowschodnie były niezwykle cenione i pożądane w Europie, dlatego też od XVII wieku produkowano je z przeznaczeniem na rynek europejski.

W wilanowskiej kolekcji japońskiej porcelany znajduje się analogiczny wazon z zachowaną pokrywą o numerze Wil.2238. Fragmentarycznie zachowane historyczne oznaczenia na naczyniach pozwalają domniemywać, że w drugiej połowie XIX wieku naczynia te zdobiły Apartamenty Księżnej Marszałkowej Izabeli Lubomirskiej.