Forma piernikarska

Wytwórca pierników, czyli piernikarz jest zawodem znanym od średniowiecza. W Kwidzynie ostatni przedstawiciel tej specjalizacji jest wzmiankowany jeszcze po I wojnie światowej, a więc tradycja piernikarska jest bardzo długa. Choć dziś pierniki kojarzą nam się niemal wyłącznie z Toruniem, to warto pamiętać, że jeszcze przed II wojną światową działały mniejsze ośrodki produkujące pierniki na potrzeby rynku lokalnego. Takim miejscem był właśnie Kwidzyn.

Zamek w Kwidzynie posiada w swoich zbiorach wiele zabytków pochodzących z Muzeum Regionalnego Prus Zachodnich w Kwidzynie (Heimatmuseum Westpreussen in Marienwerder). Placówka ta funkcjonowała w mieście w latach 1925-1945. Kierował nią Waldemar Heym, którego zamiłowania archeologiczno-etnograficzne w znacznym stopniu wpłynęły na charakter gromadzonych zbiorów. Forma została przekazana w darze przez ucznia szkoły, czwartoklasistę Kramera z Kwidzyna w 1927 roku. Dawny numer inwentarzowy to W. Pr. 1285.

To forma dwustronna, z jednej strony z przedstawieniem pary zakochanych siedzących na krześle, a z drugiej pawia. Biorąc pod uwagę dawne zasady moralne, obraz zakochanych należy uznać za co najmniej frywolny. Zostali uchwyceni przez snycerza w objęciach, twarz przy twarzy, jak w chwili pocałunku. Ciekawym elementem całości przedstawienia jest krzesło, które spełniało ważną rolę w obrzędach weselnych. Być może piernik taki był podarunkiem z okazji zaręczyn lub samego ślubu.

Nie mniej interesująca jest druga strona formy z przedstawieniem pawia. W kulturze europejskiej paw jest postrzegany jako symbol dumy i próżności. Jednakże w XIX wieku dużym zainteresowaniem cieszyły się kultury Wschodu. W tamtym kręgu paw kojarzony jest z władzą i pięknem, a więc jego znaczenie jest zdecydowanie pozytywne.

Joanna Jezierska