Wazonik

Pochodzący z angielskiej wytwórni Josiah Wedgwooda wazonik, stylizowany na naczynie starożytne, jest przykładem wykorzystania przez projektantów firmy motywów pochodzących z mitologii tak grecko-rzymskiej, jak egipskiej.

Josiah Wedgwood, żyjący w latach 1730–1795, choć był człowiekiem wywodzącym się z plebsu, pracowitością i talentem przełamał barierę XVII-wiecznej angielskiej hierarchii społecznej. Początkowo był zwykłym garncarzem, wykonującym setki eksperymentów doskonalących warsztat. Sławę przyniosła mu autorska technika wykorzystywania nieszkliwionej ceramiki, zwanej biskwitem, do której produkcji inspirację zaczerpnął z tak zwanej wazy portlandzkiej, będącej w istocie starożytną urną na prochy, wykonaną z przezroczystego granatowego szkła, na które nałożono relief z białego szkła nieprzejrzystego. Zgodnie z duchem i gustem epoki klasycyzmu Josiah Wedgwood zaczerpnął z wazy portlandzkiej zarówno koncepcję dwubarwnej kompozycji z białym reliefem na ciemniejszym gładkim tle, jak i antykizującą tematykę. Zasłynął z opracowanej przez siebie techniki, dzięki której wytwarzał słynne nie tylko w Anglii, ale i w całej Europie wyroby utrzymane w kolorystyce niebiesko-białej. Warto podkreślić, że Josiah Wedgwood to przede wszystkim człowiek wielce zasłużony dla rozwoju sztuki ceramicznej. Nie tylko stworzył typ jasperware, ale też rozwinął badania nad produkcją porcelany i fajansu, które przyczyniły się do rozkwitu angielskiej ceramiki regionu Staffordshire.

Prezentowany w Muzeum Narodowym w Lublinie inspirowany starożytnym Egiptem wazonik w formie owoidalnej czary na trzech nóżkach-hermach z głowami sfinksów, ustawionej na niskim okrągłym cokole, jest doskonałym przykładem stylistyki wedgwoodowskiej.