Forma piernikarska

Wytwórca pierników, czyli piernikarz jest zawodem znanym od średniowiecza. W Kwidzynie ostatni przedstawiciel tej specjalizacji jest wzmiankowany jeszcze po I wojnie światowej, a więc tradycja piernikarska jest bardzo długa. Choć dziś pierniki kojarzą nam się niemal wyłącznie z Toruniem, to warto pamiętać, że jeszcze przed II wojną światową działały mniejsze ośrodki produkujące pierniki na potrzeby rynku lokalnego. Takim miejscem był właśnie Kwidzyn.

Zamek w Kwidzynie posiada w swoich zbiorach wiele zabytków pochodzących z Muzeum Regionalnego Prus Zachodnich w Kwidzynie (Heimatmuseum Westpreussen in Marienwerder). Placówka ta funkcjonowała w mieście w latach 1925-1945. Kierował nią Waldemar Heym, którego zamiłowania archeologiczno-etnograficzne w znacznym stopniu wpłynęły na charakter gromadzonych zbiorów. Forma została zakupiona od Fritza Zimmermanna z Kwidzyna w grudniu 1924 roku. Dawny numer inwentarzowy to W. Pr. 118. Należała do zespołu form pochodzących z Piernikarni Klaffta, działającej w Kwidzynie przez ok. 40 lat.

Jest to wykonana z drewna bukowego, dwustronna forma piernikarska z przedstawieniem kosza z jednej strony oraz koguta z drugiej. Oba motywy mają charakter ogólnoeuropejski. Kogut od stuleci symbolizuje czujność, waleczność, jurność i płodność, ale także nieskromność i lubieżność. Kosz z kwiatami to zdecydowanie motyw kobiecy. Sposób przedstawienia pozwala zidentyfikować trzy gatunki kwiatów (najbardziej charakterystyczne tulipany, z drobnymi podłużnymi płatkami, być może stokrotki oraz kwiaty o bardziej rozbudowanym pąku jak róża).

Joanna Jezierska