500 000 marek

W okresie stałego wzrostu cen spowodowanych inflacją zaistniała potrzeba ciągłego zwiększania ilości fizycznego pieniądza. W tym celu samorządy miejskie wykorzystywały zapasy bonów z początków inflacji, które wprowadzano do obiegu po nadrukowaniu nowych wartości. W ten sposób postąpiły także władze Koszalina, które wykorzystały emisje z października 1922 roku, wprowadzając 24 sierpnia 1923 roku zmienione bony o wartości 100, 500 i 1000 marek różnych serii drukowane na papierze pochodzącym z Brazylii, ze znakiem wodnym CASA DA MOEDA (port. mennica). Nominał bonów 1000 marek zmieniono na 500 000 marek. Czcionką zbliżoną do fraktury, po przekątnej, w kolorze zielonym nadrukowano nową wartość. Jednocześnie anulowano starą numerację, nadając nową. W takiej samej zielonej barwie umieszczono również informację, że przedruku dokonano na podstawie uchwały rady miejskiej z dnia 21 sierpnia 1924 roku. Zmianę wartości bonu wprowadzono jedynie na jego stronie głównej. Strona odwrotna pozostała niezmieniona, ze starym nominałem. Przeważyły względy praktyczne – w ten sposób zmniejszono koszty i czas przedruku. Wprowadzanie do obiegu kolejnych partii pieniądza zastępczego było jedynie chwilowym rozwiązaniem problemu braku gotówki. Pojawianie się kolejnych emisji bonów i banknotów o coraz wyższych nominałach umacniało ludność w przekonaniu, że papierowa marka traci na wartości. Skutkowało to dalszym inflacyjnym wzrostem cen, a w efekcie brakiem fizycznego pieniądza do obsługi transakcji handlowych.

Mieszko Pawłowski