Portret Francois Bouchera

Podczas pobytu w Paryżu w 1756 r. Tadeusz Kuntze-Konicz (1727-1793) wykonał kopie szeregu portretów malarzy francuskich, które stanowiły własność Akademii Francuskiej. Do serii powstałych wówczas wizerunków należy portret François Bouchera (1703-1770) według dzieła Gustafa Lundberga (1695-1786) (1741, pastel, papier, 67,5 x 51,5 cm; Musée du Louvre, Paryż, nr inw. 30868), pochodzący z kolekcji hrabiów Potockich w Wilanowie. Pozostałe kopie znajdujące się w kolekcji wilanowskiej namalował Kuntze-Konicz według pierwowzorów autorstwa: Maurice’a-Quentina de La Toura (1704-1788) (Portret Jeana II Restouta, nr inw. Wil.1112; Portret Jacquesa Dumonta zwanego „Romain”, nr inw. Wil.1845) i Alexandra Roslina (1718-1793) (Portret Hyacinthe’a Collina de Vermonta; nr inw. Wil.1114 oraz Portret Étienne’a Jeaurata; nr inw. Wil.1724). (Więcej na temat serii zob. M. Karpowicz, Tak zwane „autoportrety” Tadeusza Kuntze-Konicza, „Biuletyn Historii Sztuki”, T. 28, 1966, s. 45-51).

Boucher został ukazany w ujęciu popiersiowym, zwrócony do widza profilem (w lewo), na gładkim, szaroniebieskim tle, w bujnej peruce, puklowanej i pudrowanej (długie, spływające na plecy pukle są związane czarną kokardą). Szyję portretowanego otacza czarny krawat, spoczywający na białym, koronkowym żabocie (pod spodem), który malarz przytrzymuje prawą ręką. Odziany jest w szary, długi surdut bez kołnierza, tak zwany szustokor – modny element męskiego ubioru w epoce Ludwika XIV, z wywiniętymi mankietami zaopatrzonymi w dwa metalowe guzy oraz białymi falbankami z koronki przy rękawach koszuli.

W 1757 r. Tadeusz Kuntze powrócił do Krakowa, a następnie, jeszcze w tym samym roku, wyjechał do Rzymu, gdzie zmarł w 1793 r. W Wiecznym Mieście podpisywał się patriotycznie brzmiącym imieniem „Taddeo Polacco”.

François Boucher (1703-1770); Tadeusz Kuntze-Konicz (1727-1793); Gustaf Lundberg (1695-1786); Maurice-Quentin de La Tour (1704-1788); Alexander Roslin (1718-1793); kolekcja hrabiów Potockich w Wilanowie; szustokor; Taddeo Polacco.

Agnieszka Woźniak-Wieczorek