Smyczek od skrzypiec

W 1875 roku szczeciński lutnik i trąbomistrz August Geipel (18..-1916) zapoczątkował działalność pracowni oraz składu instrumentów w Szczecinie, przy Grosse Wollweberstrasse 25 (obecnie ul. Tkacka). Po jego śmierci w 1916 roku pracownia przeszła w ręce trzech synów a zarazem uczniów Augusta: Georga, Edmunda i Alwina, którzy zarządzali firmą do 1945 roku. August Geipel był fachowcem głównie w budowaniu instrumentów dętych blaszanych, jednak w jego pracowni wykonywano także instrumenty smyczkowe.

W zbiorach Muzeum Narodowego w Szczecinie znajdują się skrzypce wyprodukowane około 1900 roku właśnie w zakładzie Geipla. W komplecie ze skrzypcami do zbiorów trafiła ochronna nakładka sukienna z wyhaftowanym znakiem firmowym w postaci liry z kwiatowym ornamentem, a także prezentowany smyczek, który jako jedyny element w zestawie nie jest sygnowany przez producenta, choć nie odbiega jakością zastosowanych do budowy materiałów od najwyższych standardów.

Smyczki, wzbudzające wibracje strun wielu instrumentów, składają się z drzewca wykonanego z trwałego, szlachetnego drewna jak fernambuk czy drzewo wężowe, uchwytu, włosia oraz żabki. Jako włosie wykorzystuje się odtłuszczone włosy końskiego ogona, choć współcześnie także włókna syntetyczne. Aby zwiększyć jego przyczepność do strun smaruje się go kalafonią, czyli miękką żywicą pochodzenia naturalnego. Żabki natomiast wykonuje się z dobrego gatunkowo drewna jak heban lub innego trwałego surowca, na przykład kości słoniowej, czy – jak obecnie – z plastiku.

Małgorzata Peszko