Figurka przedstawia chińskie bóstwo taoistyczne Lui Hai, na co wskazuje trójnoga ropucha siedząca na jego prawym ramieniu. Według mitologii chińskiej jest ona symbolem księżyca. Lui Hai jest przedstawiony jako stojący łysy mężczyzna, z prawą nogą wysuniętą do przodu, jakby wykonywał krok. W prawej dłoni trzyma rulon, lewa dłoń niezachowana była najpewniej uniesiona ku górze. Być może znajdował się w niej sznur monet - drugi atrybut, z którym Lui Hai jest tradycyjnie przedstawiany. Ubrany jest w zwiewne szaty, w talii obwiązane pasem, z którego zwieszone są liście, a z tyłu przypięta jest do niego tykwa.
W rezydencji wilanowskiej znajdował się zespół przykładów rzemiosła artystycznego wykonanych z kości słoniowej, o czym dowiadujemy się z XIX-wiecznej dokumentacji inwentarzowej. Do czasów współczesnych zachowało się jedynie kilka obiektów spośród wspomnianego zespołu.
Wydaje się, że obiekt trafił do kolekcji wilanowskiej jako ciekawostka, interesująca dla Europejczyków z powodu tak odmiennej, i przez to owianej pewną tajemnicą i niedopowiedzeniem, kultury chińskiej. W XIX wieku moda na Orient uległa nasileniu, wobec czego chętnie nabywano przedmioty o proweniencji dalekowschodniej.
W XIX wieku figurka przypuszczalnie stanowiła element wyposażenia dawnych Pokojów Chińskich zlokalizowanych na piętrze korpusu pałacu, zaprojektowanych i zaaranżowanych przez Stanisława Kostkę Potockiego, wzbogacanych o interesujące przedmioty przez jego potomnych.