Wnętrze warsztatu krawieckiego

Krawiectwo to jeden z tych zawodów, które w potocznym przekonaniu najczęściej wykonywali Żydzi. Rzeczywiście, wielu Żydów było krawcami, wiele Żydówek pracowało jako szwaczki. Znajdujemy się w niewielkim warsztacie krawieckim, w którym pracowało co najmniej czterech krawców lub krawcowych. Warsztat jest gdzieś na strychu, o czym świadczą mansardowe okna w dachu; zimą ogrzewany był dwoma piecami typu koza. Na blacie stołu leżą duże nożyce krawieckie, kawałki kolorowych materiałów; są tu też manekiny krawieckie, dwa z lewej strony, jeden z prawej. Najważniejsze jednak są cztery maszyny do szycia, osadzone w drewnianych blatach z metalowymi nogami – to popularne od połowy XIX w. pedałowe maszyny krawieckie, produkowane w rozsianych na świecie fabrykach amerykańskiej firmy I.M. Singer & Company. W 1851 r. Isaac Merrit Singer opatentował funkcjonalną i tanią maszynę do szycia. W początkach XX w. sprzedaż maszyn Singera osiągnęła już liczbę półtora miliona rocznie, co stanowiło 90 proc. światowej produkcji. Można ją było kupić na całym świecie, a Cesarstwo Rosyjskie było jednym z największych rynków zbytu.

Zob. też inną wersję tego projektu scenografii, MPOLIN-M1149.

Renata Piątkowska