Spódnica

Spódnica bawełniana, element stroju dogońskich kobiet, to prostokątna tkanina opasana wokół bioder, niekiedy podczas wykonywania ciężkich prac dodatkowo związana w pasie skórzanym plecionym paskiem.

U Dogonów obróbką bawełny, jej czyszczeniem oraz przygotowaniem przędzy zajmują się kobiety, tkanie jest zadaniem mężczyzn. Dogonowie używają poziomego warsztatu 2-nicielnicowego, którego budowa pozwala na uzyskiwanie długich, wąskich pasów tkaniny, które po zszyciu tworzą właściwy kształt spódnicy. Kobiety rzadko noszą białe, bawełniane spódnice, najczęściej barwią je na kolor niebieski za pomocą indygo (Indigofera tinctoria). Farbowaniem odzieży zajmują się kobiety należące do kasty dyon, stosując technikę rezerważu. Fragmenty tkanin wiążą lub zszywają przed farbowaniem, zabezpieczając w ten sposób przed wnikaniem barwnika i uzyskują białe wzory, odbijające się od niebieskiego tła. Niektóre spódnice są pokrywane kolorowym haftem, jest to jednak dość kosztowne, dlatego najczęściej dotyczy tylko odświętnych strojów.

Spódnica jest podstawowym ubiorem kobiety, jest także elementem uwodzenia mężczyzn. Dogonowie zupełnie nie cenią nagości, za to podziwiają kobiety zakrywające biodra i kolana – tak ubrana kobieta jest dla nich obiektem pożądania. Dogonki często uzupełniają swój strój o różnego rodzaju ozdoby: naszyjniki, bransolety, kolczyki. Piersi jednak zaczęły zasłaniać dopiero w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku, gdy władze Republiki Mali wprowadziły zarządzenie o konieczności zakrywania przez kobiety górnej połowy ciała, zwłaszcza w trakcie podróży. Do dziś jednak można spotkać Dogonki (zwłaszcza starsze) odziane na terenie własnej zagrody jedynie w spódnicę.

Ewa Prądzyńska