Forma do galarety

Forma do wypieków lub galarety została wykonana z miedzi i pobielona. Jest potrójnie wypiętrzona, na planie koła z trzema uskokami. Brzeg formy został obwiedziony okrągłym wałkiem. Najniższa partia jest gładka, a nad wałkiem wybito sygnatury, nr modelu, inicjały Z.P. oraz datę 1910. Środkowa część formy jest lekko cofnięta w stosunku do podstawy i dekorowana nad uskokiem szeregiem prostokątnych łukowato zakończonych powierzchni. Wierzch formy jest oddzielony podwójnym uskokiem, i został ozdobiony półplastyczną kompozycją z gałązką i stylizowanym owocem pigwy.

W XIX wieku formy do galarety i wypieków stanowiły nie tylko narzędzia codziennego użytku, lecz także świadectwa kultury kulinarnej i materialnej epoki. Wykonywane głównie z miedzi lub cyny, odznaczały się wysoką jakością wykonania oraz bogactwem kształtów i detali dekoracyjnych, które odzwierciedlały zarówno funkcję użytkową, jak i estetyczne ambicje właścicieli. Służyły do przyrządzania wyrafinowanych dań — od żelatynowych deserów i wytrawnych aspików po efektowne ciasta i pasztety — których forma była integralną częścią kulinarnego przekazu. Obecność sygnatur, numerów modeli czy znaków warsztatowych świadczy o ich produkcji w renomowanych pracowniach rzemieślniczych, często działających na potrzeby bogatego mieszczaństwa i arystokracji. Dziś stanowią cenne źródło badań nad historią kuchni, obyczajowością stołu oraz rozwojem technologii wytwórczych.