Madonna z Dzieciątkiem

Obraz zakupiony przez Stanisława Kostkę Potockiego przed 1798 r. (w tym roku wymieniony wśród obrazów znajdujących się w jego pałacach w Warszawie i Wilanowie) jako dzieło Annibale Carracciego. Przeświadczenie takie nie było niczym zaskakującym, zważywszy na powiązania stylistyczne prac obu malarzy – Sassoferrato wnikliwie studiował spuściznę malarską sławnej rodziny Carraccich. Wielokrotnie malował Madonnę z Dzieciątkiem w różnych ujęciach, tematy mariologiczne przewijają się przez jego twórczość zwłaszcza po 1650 r. Znamy wiele obrazów o bliźniaczej kompozycji (np. przechowywany do 1940 r. w Wenecji, w kościele Santa Maria Formosa).

Intymne przedstawienie relacji Matki i Dzieciątka wyróżnia się przede wszystkim naturalną bezpośredniością ukazania uczuć. Macierzyński, ale i kobiecy, wdzięk Maryi napotyka na pełną ufności odpowiedź Jezusa. W spojrzeniu matki, skierowanym na widza, czytamy miłość i dumę; synek tuli się do niej, złożywszy główkę na jednej rączce, drugą bawi się draperią ułożoną przy dekolcie. Obraz skomponowany jest harmonijnie, z przyjemnym kontrastem barwnym – jasna karnacja postaci oraz biel welonu Matki Boskiej zestawiona z żywą czerwienią Jej sukni i nasyceniem błękitu płaszcza.