Tacka na wizytówki

Tacka na bilety wizytowe z kolekcji muzealnej, wykonana ze srebra, wyrób wiedeński z przełomu XIX / XX wieku. Tacka w kształcie tarczy herbowej z wgłębnym górnym brzegiem, do którego końców przymocowany jest uchwyt w kształcie łuku. Lustro tacki lekko wgłębione, gładkie, krawędzie profilowane składające się z pięciu wałków przewiązanych w rytmicznych odstępach skrzyżowaną wstęgą. Ten sam motyw wałków przewiązanych wstęgą występuje na uchwycie. Na spodzie tacki wybite znaki złotnicze. Bilety wizytowe lub wizytówki, jak dzisiaj nazywamy  małe kartoniki najczęściej z imieniem i nazwiskiem pojawiły się już w XV wieku w Chinach w ojczyźnie papieru. Posiadanie wizytówki było określone specjalnym dekretem i każdy urzędnik musiał taki bilet posiadać. Była też ściśle określona treść biletu: nazwisko, imię i stanowisko urzędnika, całość wykonywano na papierze czerpanym. W Europie bilety wizytowe zyskały dużą popularność za czasów Ludwika XIV, a w Rosji za czasów panowania Katarzyny II. Pierwsza odnaleziona drukowana wizytówka pochodzi z XVIII wieku, a odnaleziona została na terenie Niemiec. Nowy rodzaj wizytówek pojawił się w XIX wieku wraz z rozwojem handlu i były to wizytówki reklamowe.

Przemysław Kucia