Rdzeń stożkowy

Prezentowany rdzeń naciskowy odkryty został we Mühlenbeck (obecnie Śmierdnica, część miasta Szczecina) podczas badań powierzchniowych doliny rzeki Płoni 14 maja 1933 roku przez szczecińskiego archeologa-amatora R. Richtera. Zabytek przekazany został do przedwojennego szczecińskiego muzeum – Pommersches Landesmuseum, działającego w latach 1927–1945.

Rdzeń został porzucony w końcowym stadium eksploatacji, ponieważ z uwagi na znaczny stopień redukcji niemożliwe było jego utrzymanie w ręku przy odbijaniu wiórów lub odłupków. Ze względu na formę klasyfikuje się go jako rdzeń stożkowy. Ma dookolną odłupnię i płaską, lekko wklęsłą piętę uformowaną jednym odbiciem. Widoczny na jednej ze stron duży negatyw wskazuje na naprawę rdzenia krótko przed zakończeniem eksploatacji. Do produkcji wykorzystano bryłę krzemienia kredowego bardzo wysokiej jakości. Zabytek w całości pokryty jest białą patyną wskazującą na długotrwałe zaleganie na powierzchni.

Rdzenie naciskowe o dookolnej odłupni typowe są dla środkowego mezolitu i kultury Maglemose (około 7800–7000 BC). Pozyskiwano z nich niewielkie, wąskie wióry wykorzystywane do produkcji zbrojników mikrolitycznych oraz jako niemodyfikowane wkładki w różnego rodzaju narzędziach, na przykład drewnianych lub kościanych nożach.

Michał Adamczyk