Naczynie o rybim kształcie

Naczynie gliniane odkryto w trakcie badań na cmentarzysku ciałopalnym ludności kultury łużyckiej w 1937 roku. Odsłonięto wówczas 10 grobów w obstawach kamiennych. Wykopaliska prowadził szczeciński archeolog Hans Jürgen Eggers.

Płytka miseczka o kształcie przypominającym rybę jest datowana na koniec epoki brązu – wczesną epokę żelaza (ok. 900–600/550 p.n.e.). Na ten okres przypada rozwój wytwórczości artystycznej, widoczny głównie w wyrobach ceramicznych: mnogości form ceramiki naczyniowej oraz bogactwie jej zdobnictwa. Prawdopodobnie z południa Europy, z obszarów zajmowanych przez ludność tzw. kręgu kultur halsztackich wywodzi się idea zdobienia wyrobów ceramicznych wizerunkami ptaków, które są najczęściej spotykanym motywem w plastyce figuralnej kultury łużyckiej. Znane są także gliniane figurki pełniące funkcje grzechotek, uchwyty w formie ptasiej głowy, figurki ptaków zdobiące dna naczynia oraz naczynia ornitomorficzne. Przedstawieniami ptaków dekorowano także przedmioty z brązu: wózki kultowe oraz zapinki. Oprócz naczyń o ptasich kształtach wytwarzano także naczynia przypominające inne zwierzęta, a także w kształcie nogi lub buta kadzielnice/piecyki, szpule/świeczniki oraz rogi do picia.

Monika Witek