Stolik okrągły

Stolik z toczonych prętów imitujących bambus, o okrągłym blacie i sześciu prostych nogach. Krawędź blatu obwiedziona półwałkiem. W miejscu cargi ażurowe wiązanie, złożone z poziomych półwałków, u góry podwójnego przymocowanego po zewnętrznej stronie nóg, a niżej pojedynczego, przymocowanego pomiędzy nogami i wypełniającej powstałe w ten sposób pola geometrycznej dekoracji z toczonych prętów, w formie ciasno wypełniających je spłaszczonych ośmioboków. Nogi u dołu połączone wiązaniem z pojedynczego pręta, a przestrzeń pól pomiędzy wiązaniem, nogami i wiązaniem górnym wypełniona arkadkami zamkniętymi trapezowo. Całość drewna malowana w brązowe cętki.

Stolik należy do pary i służąc za postument dla ceramicznej rzeźby stanowił fragment pochodzącego z 2. ćw. XIX w. wyposażenia Pokoju Locciego I, znajdującego się na pierwszym piętrze w północno-wschodnim alkierzu pałacu wilanowskiego, i będącego wówczas częścią Pokoi Chińskich urządzonych według koncepcji Stanisława Kostki Potockiego przez Aleksandrę z Lubomirskich Potocką i jej syna Aleksandra. Apartament nie miał funkcji mieszkalnej, a stanowił oprawę dla ekspozycji kolekcji sztuki i rzemiosła Dalekiego Wschodu.

Mebel ten stanowi przykład popularnych w rzemiośle artystycznym przełomu XVIII i XIX wieku inspiracji sztuką orientalną, a w wilanowskim apartamencie chińskim podobne lekkie meble imitujące wykonane z egzotycznego bambusa występowały w wielu pomieszczeniach, nadając egzotycznemu wystrojowi estetycznej spójności.