Rittrato di Anna Maria Tiepolo | Portret Anny Marii Tiepolo

Rysunek Giandomenica Tiepola przedstawia popiersie młodej kobiety zwrócone z profilu w lewo, z głową lekko pochyloną do przodu. Gładka twarz jest pełna zamyślenia, przypuszczalnie skupiona na modlitwie. Głowę okala biała chusta zawiązana pod brodą. Szeroki dekolt sukni kobieta osłania płaszczem z futrzanym kołnierzem. Maria Mrozińska, polska badaczka twórczości Tiepolów ustaliła, że szkic był rysunkiem przygotowawczym do postaci klęczącej płaczki, umieszczonej po prawej stronie obrazu olejnego ze sceną VIII Stacji Drogi Krzyżowej. Obraz ten znajduje się w Oratorio del Crocifisso kościoła San Polo w Wenecji. Zdaniem Georga Knoxa, angielskiego badacza twórczości Tiepolów, na szkicu wykonanym w latach 1747–1748 Giandomenico sportretował swą siostrę, najstarszą córkę Giambattisty, urodzoną w 1722 roku.

Giandomenico stosował gęste, drobne, krzyżujące się ukośnie kreski, wskutek czego pełen szczegółów rysunek ma charakter wypracowany, akademicki. Taka metoda pracy wynikała zapewne z nawyków artysty wyrobionych przy wykonywaniu rycin i ilustracji.

Rysunek został wykonany czarną i białą kredką na kremowym papierze ze znakiem wodnym – trzema półksiężycami.

Rysunek należy do zespołu 36 prac rodziny Tiepolo, największego polskiego zbioru rysunków tej wybitnej i sławnej XVIII-wiecznej weneckiej rodziny artystycznej. Skomplikowane losy dzieł ustalił Georg Knox, angielski badacz twórczości Tiepolów. Przed 1907 rokiem, w okresie tworzenia się szczecińskiego Muzeum Miejskiego, trafiły do zbiorów Gabinetu Rycin. W rezultacie drugiej wojny światowej rysunki wywieziono do Związku Radzieckiego. Jednak w ramach rewindykacji w 1956 roku wróciły do Polski, początkowo jako depozyt znalazły się w Muzeum Narodowym w Warszawie, a następnie w dwu partiach w latach 1973 i 1984 powróciły do Szczecina i trafiły do Gabinetu Grafiki Muzeum Narodowego.

Ewa Gwiazdowska