Kartki reglamentacyjne żywnościowe

Odcinek 12 kuponów reglamentacyjnych odcięty od reszty odcinków. Jedna pieczątka, czarna prostokątna, widoczna fragmentarycznie u dołu po lewej - kończyła się na części odciętej. W górnej części nadruku wskazanie okresu: 1945. Brak napisów innych niż wydruk. Najpewniej kartki niewykorzystane przez Włodawerów ani w Uzbekistanie, ani w trakcie podróży repatriacyjnej i przywiezione do Polski.
W swoim pamiętniku Paulina Włodawer pisze, że dużą część towarów, w tym produktów żywnościowych, pozyskiwano w ZSRR i tak pozaoficjalnie. Co więcej, stwierdza wprost: ,,nie mam wcale pewności, czy to w gruncie rzeczy nie ratowało gospodarki również. Gdyby nie ten drugi nurt czarnego rynku, nic nie mogłoby chyba funkcjonować, przynajmniej w owym czasie. Począwszy od transakcji sporych, aż do drobiazgów, takich jak trochę nici, sznurek czy parę szklanych słoików – wszystko obracało się na czarnym rynku, toteż bazary w Taszkiencie były centrum życia handlowego i towarzyskiego zresztą również (barwne, hałaśliwe, ruchliwe, orientalne – główna ludzi rozrywka). Wszystko tu można było kupić, wszystko można było sprzedać, pochodzenie towaru było całkowicie obojętne. Kręcący się niekiedy milicjanci rozumieli to tak samo, jak wszyscy inni (ale lepiej było, kiedy byli w tym sami zainteresowani)'' (zapis z 28.04.1981).
PK