Am Bollwerk in Stettin (Abfahrtstelle nach den Ostseebädern) | Na nabrzeżu w Szczecinie (Dworzec morski kurortów bałtyckich)

Wraz z przyspieszeniem procesu industrializacji w 2. poł. XX w. przekształceniom uległa także technologia budowy statków, co wpłynęło na zmianę wyglądu jednostek pływających po rzece. Na wodach Odry zaczęły pokazywać się statki napędzane parą. Pierwsze parowce pojawił się w Szczecinie w 1826 roku, stanowiąc prawdziwą osobliwość. Od lat 50. nastąpił przyspieszony rozwój tego typu floty. Przy nabrzeżach u wejścia do portu głównego cumowały zarówno parowce morskie, jak i rzeczne, a przystosowanie szczecińskich nabrzeży do przyjmowania takich statków znalazło odbicie w ikonografii, nierzadko stanowiącej ilustracje do czasopism obyczajowych czy albumów turystycznych – popularnych pamiątek z podróży, na które zapotrzebowanie wzrosło wraz z rozkwitem turystyki.

Ilustracją zdobiącą jedno z takich wydawnictw turystycznych jest drzeworyt Adalberta von Roesslera (1853-1922) powstały w 4. ćwierci XIX wieku. Autor dzieła urodził się w Wiesbaden, gdzie ukończył szkołę średnią. Malarstwa uczył się na monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych, następnie w Antwerpii oraz w Berlinie a znany był nie tylko jako portrecista i malarz historyczny, ale także ilustrator. Drzeworyt Roesslera obrazuje szczecińskie nabrzeże przed wypłynięciem parowego statku pasażerskiego w rejs. Bogata i różnorodna scena rodzajowa oddaje nastrój towarzyszący rozpoczęciu podróży dynamicznie ukazując sytuacje mające miejsce w tłumie elegancko ubranych pasażerów.

Dzięki rozwojowi gospodarczemu owego czasu mieszczaństwo zaczęło się bogacić, a tym samym poszerzać pole swojej aktywności, między innymi w turystyce i rekreacji. Rejsy do nadbałtyckich kurortów w półotwartych statkach parowych stały się cenioną przez szczecinian rozrywką w sezonie wiosenno-letnim. Stali się też odbiorcami i bohaterami popularnych ilustrowanych czasopism.

Małgorzata Peszko