Kompozycja kwiatowa

Zygmunt Skrętowicz urodził się w 1902 roku we wsi Kuropatniki, woj. tarnopolskie. Tam zdobył zawód kowala, pracował jednakże jako kamieniarz. W 1946 roku przybył do Worowa, w woj. zachodniopomorskim i po otrzymaniu gospodarstwa utrzymywał się z rolnictwa. W 1948 roku zaczął rzeźbić. Szybko osiągnął własny styl, co zaowocowało uczestnictwem i licznymi nagrodami na wystawach wojewódzkich, ogólnopolskich i międzynarodowych. Jego rzeźba „Kataryniarz” znalazła się nawet na znaczku pocztowym. Był doskonałym kolorystą. W latach sześćdziesiątych, gdy większość twórców nieprofesjonalnych uległa modzie na eksponowanie drewna surowego (ewentualnie tylko woskowanego/bejcowanego) jako jeden z nielicznych nie zrezygnował z polichromowania rzeźb. Tematyka jego prac jest przede wszystkim obyczajowa, związana z weselem, muzyką, odpoczynkiem. Rzeźbił też prace poświęcone ofiarom obozów koncentracyjnych. Zmarł w Worowie w 1971 roku.

Pod koniec życia Skrętowicz z upodobaniem rzeźbił kwiaty, temat rzadko podejmowany przez rzeźbiarzy. Jego florystyczne przedstawienia zazwyczaj ułożone są w formie bukietu wspartego na podstawie w kształcie ściętego ostrosłupa o kwadratowej podstawie. Najczęściej jest to spłaszczona, płasko rzeźbiona kompozycja opracowana tylko po stronie frontalnej. Kwiaty w bukiecie, o płaskich pięciopłatkowych mocno rozchylonych główkach, są ułożone piętrowo, a pomiędzy nimi wiją się liście. Całość wieńczy wysoki kielichowo zamknięty kwiat (tulipan?). Podstawę dekorują liście dębu. Kompozycje te malowane są wielobarwnie, z dużym wyczuciem kolorystycznym. Nie trudno dostrzec podobieństwo pomiędzy nimi a haftem tarnopolskim, w którym jak w bukietach Skrętowicza dominują pięciopłatkowe malwy i maki, linie miękkie i faliste oraz wielokolorowość z dominacją czerwieni.

Iwona Karwowska