Dzban zdobiony

Naczynie gliniane o czarnej i wyświecanej powierzchni jest zdobione na szyjce dwoma listwami plastycznymi, a na brzuścu ornamentem rytym w postaci dookolnego meandra. Jest to dzban o formie spotykanej w kulturze wielbarskiej. Ucho dzbana jest kolankowato załamane i zaopatrzone w kanalik biegnący do wnętrza. Przeznaczenie tego typu naczyń nie zostało dotąd wyjaśnione. Naczynie pochodzi z grobu popielnicowego odkrytego przypadkowo na terenie piaśnicy w Miechęcinie, w 1938 roku. Wraz z prezentowanym dzbanem w wyposażeniu grobu znajdowały się także trzy zapinki z brązu reprezentujące dwa różne warianty konstrukcyjne, złoty wisiorek o gruszkowatym kształcie z profilowaną częścią dolną oraz fragment grzebienia wykonanego z poroża. Wcześniej, w 1937 roku, na tej samej piaśnicy odkryto przypadkowo trzy inne groby. Badania wykopaliskowe na cmentarzysku przeprowadził archeolog Walter Boege. Zabytki trafiły do ówczesnego muzeum w Kołobrzegu.

Bartłomiej Rogalski