Autolitografie Wł. Barwickiego

Teka została odbita w firmie Adama Jarzyńskiego, która przed wojną mieściła się przy ulicy Bernardyńskiej 3. Barwicki zdecydował się na współpracę właśnie z tym zakładem, gdyż była to drukarnia artystyczna. Dbała o poziom swoich wyrobów i zapewniała przystępne ceny. Specjalizowała się w małych formach graficznych, jak: wizytówki, menu restauracji, zaproszenia ślubne, papiery firmowe, pocztówki, dyplomy. Były to prace, które wymagały od drukarza nie tylko poprawnego wykonywania rzemiosła, ale też zmysłu estetycznego, precyzji, umiejętności kompozycji. Podczas okupacji drukarnia mieściła się przy ulicy Przechodniej 4.

W drugim dziesięcioleciu XX wieku grafika była wciąż najpopularniejszą formą powielania obrazu. Wprawdzie istniała już fotografia prasowa, ale jej jakość nie zawsze była dobra. Ponadto pozwalała jedynie na uchwycenie obrazu rzeczywistego. Rysunek i grafika pozwalają artyście przelać na papier wytwory wyobraźni.

Autolitografia to jedna z technik graficznych tworzona w całości przez jednego artystę. Wykonuje on rysunek na kamieniu litograficznym, a następnie odbija własnoręcznie w prasie. Zdarza się, że artysta wykonuje tylko rysunek, litograf zaś przenosi go na kamień litograficzny i poddaje obróbce. W przypadku autolitografii artysta przez cały czas ma kontrolę nad procesem powstawania dzieła.