![S/Mal/608/ML W centralnej części obrazu, na pierwszym planie grupa złożona z trzech osób. Po prawej stronie dziewczyna siedząca na ziemi, zwrócona w lewo karmi dziecko. Ubrana w białą koszulę i ugrowe okrycie przerzucone przez plecy. Na głowie czerwono-brunatna chustka. Z lewej strony mały chłopiec w podołku białej koszuli trzyma kłosy. Między nimi dziewczynka w pozycji stojącej. Ubrana jest w niebieski fartuszek i gorsecik spod którego wychodzą rękawy koszuli. Za grupą wóz załadowany sianem zaprzężony w parę wołów. Na wozie chłopiec, przyjmujący zboże podawane na widłach przez stojącego na prawo od wozu chłopa. W głębi po lewej stronie drzewa. Niebo pogodne pokryte częściowo białymi obłokami.](/brepo/panel_repo/2022/04/16/twpv7e/contain-360-1000-max-s-mal-608-ml-001.jpg)
Zwózka siana
1870 — 1877
Muzeum Narodowe w Lublinie
Jest częścią kolekcji: Sceny rodzajowe (XIX – 1. połowa XX wieku)
Franciszek Kostrzewski – twórca realistycznych scen rodzajowych osadzonych w pejzażu polskich wsi i miasteczek, został ukształtowany artystycznie przez środowisko otwartej w 1844 roku warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych. Działający od 1816 roku Oddział Sztuk Pięknych na Uniwersytecie Warszawskim został zlikwidowany w ramach represji po powstaniu listopadowym. Malarz należał do grona pierwszych absolwentów, którzy jako Grupa Marcina Olszyńskiego utworzyli cyganerię artystyczną. Przewodzący grupie Olszyński, opiekun artystów i mecenas kultury, jeden z pierwszych zawodowych fotografów, był autorem wielu inicjatyw (między innymi Towarzystwa Zachęty).
Artyści, odchodząc programowo od dominujących w rodzimej sztuce tendencji klasycystyczno-idealistycznych, których przedstawicielami byli pedagodzy Szkoły Sztuk Pięknych: Ch. Breslauer, R. Hadziewicz, A. Kokular, M. Zaleski, zwrócili się ku obszarom dotąd lekceważonym – codziennemu życiu niższych warstw społecznych w zwykłym otoczeniu. Ważnym przejawem tego zainteresowania były krajoznawczo-etnograficzne „wędrówki piechotne”, dające możliwość studiów plenerowych. Ich uczestnicy mieli okazję do poznania rodzimego pejzażu, mieszkańców. Pokłosiem wypraw były liczne prace, między innymi ponad sześćset rysunków i akwarel Kostrzewskiego w siedmiu albumach wykonanych dla Olszyńskiego.
Doświadczenia z podróży, fascynacja XVII-wiecznym malarstwem holenderskim, wrodzony talent satyryczny i warsztat malarski zdobyty w pracowni F. Piwarskiego złożyły się na charakter sztuki artysty. Większość spuścizny malarskiej stanowią kompozycje ze scenami rodzajowymi, często o zabarwieniu anegdotyczno-satyrycznym. Intencją malarza było ukazanie życia ludzi prowincji w jego różnych przejawach. Zarówno malowane pejzaże, jak i postaci, choć oparte na obserwacji rzeczywistości, prezentują pewne modelowe typy, obrazujące założony przez autora przekaz o wymowie krytyczno-społecznej. Ulubionym tłem krajobrazowym była wieś kielecka, z którą był związany od dziecka. W zestawieniu z zajmującym niewielką przestrzeń płótna sztafażem krajobraz stanowi często równorzędny temat. Cechy twórczości Kostrzewskiego unaocznia choćby Rozmowa plebana z Żydem z 1857 roku.
Bożena Kasperowicz
Autor / wytwórca
Wymiary
cały obiekt: wysokość: 45 cm, szerokość: 55 cm
cały obiekt - w ramie: wysokość: 59 cm, szerokość: 69 cm
Rodzaj obiektu
obraz, malarstwo
Technika
technika olejna
Czas powstania / datowanie
Miejsce powstania / znalezienia
Właściciel
Muzeum Narodowe w Lublinie
Numer identyfikacyjny
Lokalizacja / status
1870 — 1877
Muzeum Narodowe w Lublinie
1911
Muzeum Narodowe w Lublinie
1906
Muzeum Narodowe w Lublinie
odkryj ten TEMAT
Muzeum Okręgowe w Toruniu
odkryj tę ŚCIEŻKĘ
Ścieżka edukacyjna