Paciorek srebrny

Srebrny, dwustożkowaty paciorek, wykonany z dwóch połączonych ze sobą trójkątnych blaszek z zaokrąglonymi wierzchołkami, zdobiony drobinkami filigranu został znaleziony w miejscowości Bogucino, w powiecie kołobrzeskim. Wchodził w skład skarbu, w którym znajdowały się jeszcze dwa paciorki tego typu wraz z innymi elementami biżuterii i monetami, które umieszczono w naczyniu glinianym zakopanym pod dużym kamieniem. Moment złożenia w ziemi całego znaleziska gromadnego datowany jest na okres po 995 roku. 

Srebro wykorzystywane na terenie Słowiańszczyzny w większości pochodziło z importu. Niewielką część pozyskiwano również z rodzimych rud ołowiu lub miedzi. Początkowo surowiec srebrny docierał z terenów arabskich w postaci monet, które przetapiano na ozdoby.

Najdawniejsi rodzimi wytwórcy posługiwali się prostymi metodami złotniczymi, jak kucie, odlewanie czy formowanie z drutu, o czym świadczyć mogą najstarsze znaleziska tej kategorii zabytków. Rozwój technik produkcyjnych odbywał się dzięki własnej praktyce, ale przede wszystkim dzięki kontaktom ze złotnikami europejskimi. Szczególne jest to widoczne w wyrobach z X-XI wieku, kiedy szeroko zaczęto stosować wysokiej jakości techniki zdobnicze, takie jak filigran, czyli wykonywanie ozdób za pomocą drobnych drucików oraz granulacja, polegająca na zdobieniu za pomocą drobnych kuleczek. Zastosowanie nowych technik i rozwój umiejętności lokalnych złotników spowodował także poszerzenie zakresu form wytwarzanych przedmiotów.

Ewa Górkiewicz-Bucka