Pokrywa gliniana

Gliniana pokrywka została odkryta podczas badań wykopaliskowych przeprowadzonych w końcu XIX wieku na cmentarzysku kurhanowym w południowo-zachodniej części miasta na Wzgórzu Wisielców w Wolinie (niem. Galgenberg). Pokrywki z gliny należą do znalezisk stosunkowo rzadkich. Najprawdopodobniej na taki stan rzeczy miał wpływ długotrwały oraz mało opłacalny proces produkcji. Relatywnie prostsze i szybsze do wykonania były drewniane dekielki. Niewykluczone, że za przykrycia otworów naczyń służyły również niewielkie kawałki tkanin. Gliniane wieka spotykane podczas prac wykopaliskowych były zazwyczaj integralną częścią występujących w XI–XII wieku baniastych pojemników o charakterystycznie zagiętych do wewnątrz krawędziach wylewu. Tego typu zestawy wykonywano na kole garncarskim techniką całkowitego obtaczania. Powierzchnie ich najczęściej ozdabiano pasmami dookolnych żłóbków, linii falistych, skośnych nakłuć oraz dołków. Sporadycznie spotykane są również wzory plecionkowe. Często na krawędziach pokryw oraz naczyń można zaobserwować intencjonalnie wykonane nacięcia oznaczające miejsce prawidłowego przyłożenia. Pokrywka z Wolina ma kształt stożka uformowanego na tarczy koła garncarskiego. Czubek zwieńczony jest ozdobnym, guzkowatym uchwytem.

Grzegorz Durdyń